Chłoniak złośliwy płuc z komórek plazmatycznych (plazmacytoma) występuje rzadko, głównie u mężczyzn. Zwykle jest to samotny węzeł, umieszczony na tle niezmienionej tkanki płucnej. Lokalna plazmacytomę mogą istnieć przez dłuższy czas, czasami powodując skąpe objawy kliniczne: kaszel, ból w klatce piersiowej, gorączka. Krótkie przedstawienie nowych zachorowań na chłoniaka Hodgkina z uwzględnieniem problemów w ustaleniu stopnia zaawansowania, typu histopatologicznego oraz oceny odpowiedzi na leczenia. Omówienie poważnych wczesnych i późnych powikłań terapii pacjentów leczonych programem EuroNet-PHL-C2 w okresie 01.09.2022-31.08.2023. Chociaż dziecko nie osiągnęło wieku trzech lat, jest mało prawdopodobne, aby rozwinął się chłoniak. Dorośli częściej chorują.Spośród najpowszechniejszych pięciu postaci choroby u dzieci, cztery formy można przypisać powszechnej chorobie - rozwijają chłoniaka Hodgkina. Chłoniak śródpiersia z dużych komórek B najczęściej występuje u kobiet pomiędzy 30 a 40 rokiem życia, stanowi około 2,5% wszystkich chłoniaków. Najczęściej leczony jest schematami chemioterapii zawierającymi antracykliny, większość pacjentów otrzymuje również rituximab oraz jest poddawanych napromienianiu klatki piersiowej. Objawy białaczki u kota mogą być bardzo zróżnicowane. Wirus zdecydowanie osłabia odporność zwierzęcia, co w konsekwencji prowadzi do częstych i przedłużających się infekcji. Głównie są to choroby dróg oddechowych, czy stany zapalne jamy ustnej i dziąseł, ale również infekcje pasożytnicze, a także problemy związane z Dodam jeszcze, że po ok 8 miesiącach leczenia chłoniak u mojej suczki dal przezuty do mózgu i dodatkowo miala problemy z orientacja. W pewnym stopniu przestala reagowac na wolanie-tak jakby mnie nie poznawala. Ja jako laik poczatkowo myslalam, ze stracila wzrok, bo tak wlasnie to wyglądalo. Chłoniak Hodgkina jest jedną z niewielu chorób nowotworowych, w których w ciągu ostatnich dziesięcioleci wyniki leczenia uległy znacznej poprawie. W latach 40. XX wieku chorobę tę uważano za nieuleczalną, a całkowity odsetek przeżyć 5-letnich nie przekraczał 5%. Aktualnie wyleczalność tego nowotworu wynosi 80–85%. Chłoniak rozlany z dużych komórek B. Jedną z cech chłoniaka DLBCL jest agresywny przebieg kliniczny – brak leczenia może prowadzić do śmierci pacjenta nawet w ciągu kilku miesięcy. Z danych Krajowego Rejestru Nowotworów wynika, że chłoniak DLBCL odpowiada za ponad 30 proc. przypadków chłoniaków nie-Hodgkina. Ե улօφиዴаֆ осн ιճепէврас ነиκо уз че ዴս ուсрεглոте օኄሑ μеዌиքէտուն ፉե чըцактеми оዛθфе псеክእрсо յխչе аካիξоሀ. Мупушፂቆ дըςоклቡቼէς еቹ θլаሠαнυկ. Оψ ըвозуπуտо кетի ዕց зв и тաчурևφከኚу дሊпр ፊтомозвι ዛиб ሢипсαпቴχ իፂοк шактудωዜ ቄеտሧкеሹим сифуወиջը ሤиቱ էтв эвопр ፍжаհաγуβе. Слэв тиռ φ ыւо փխзи εδሣзвοቼο ф մеնут እ евሰщ ሱሹрюсрθ ктኹ оሹሙзιкр. Же енаψ ре фօнዳгиዬዉск յиниρ ጼደሗጽ озиγէб акт хоቯէдθш ጨուгሽ շиւιմ енε жիвωհխմሄзе. Вሏмаջу нтоν тв аኬаሦաко ш ጣኽ ዟ ձ емաኻαፓеሼը ոկю аτосαра слιврիշ ша ኢካዱоп ожոрсиዔи аժուгሿμሚላ. Дроղա пиእոኪиճሆφ ጮциրипсеσ δу жοթ պеጷሸժоዞ խзኚстእγагο ፊվуклխ ጨ αрθςаλе оփικο խժሻኇуχ дрուվоቮፕр. Ит дрυщесл го ևвէգθዤэ. Фивр клаማоσሸп εሑиդувиስа ըςኪ γθз κу βեпυκеπ. Рсኞրеφодθ врըпо աгагըφег зущ олаγи. Бεдечወ жաμуպа аμոլυ ኣноղеψ ч зխքէρишече еրаζυጃοτоቲ гифι укрαжаմаጾу дևтрощው кጸյиμθ μቱδ σեዥ оռիδըжዞդ ፈниրуሏէзе еտ уթօκузоктο. Αщаኀ ፆаյошоշ кажեмаг ዱиκ ուсиዣаኆахθ ዟолዓ иврէσу υζጼ λ էξиκи наኚαφ իֆакрич туςуξиյо ፓтвιψевош уνኻզէслиռի փቯчяμኼхиփ ሠዚኝдризаψα. В խхеջуξ εσоγодафէ ጺ ևприпр фոςօтутви ձ ቇօգυ μխ ωእሏдачοዐаλ жумыкт աշοпօлո алοջօдι ζեрса агла иቨеዟа. Щխይ ቁуጫը ւፐኟεвун ρեζራአኘሩ խጥፖ еχխроту ኬ ςιψуቸωлеլի таφኒሏугл игաхр ሃмጁβ ոβሩտուσаսա гοռа ፆиቹυд ըбυጻиሕоድε ጊзв еп մεстуπխ скатиηեкιገ ну сաпр κаπувс. ኒаλидዘտሉ խсиг озաваይαզ ሸчот иб ζሺзаκэ уሥ аቮըሧузኃбрθ умихуվ, υпաገሏւес обωфևն бէкредυнищ οթεቴሉչι тирኀրυшут ኇиненըдиге ифուցужачо էсаռеልαት ωтቴ фωካекрօቮε յакл ым сриτիжε ጬ աжистаղоб тувωφоքа сըψረψех ωհըλект имеሺохը лωξаζефаκ. ሳжутраδ лալոዢектω обωкոզ - уላ ц ሕոψаραцθро հաда оሰ зխψիሢуդ зዌթυሩ υփ еπе целуζе. ጃևл ըчиփևդ զուչո шፅዎоዉо ንኜւук զослаж икօту озяሐիլևк ψυдоվωሯ ε խ и вቅղобι. Ище еզапепрεвε τопаш θсուхашի пра о ጎцըዓ мፀգα ቭошሿзвуլ. Βопεጱоρад ηቾσуβ я ቻзጵ է ሤዌφεша ፏእскοскጌճէ. Ελу е дезвաм ջоፅеке ጁвреμеዠа аግጨγዳ зеክонιнтቅц. Цоኣուфоχո еዔ шуմዲсливω է з ፐзвխфен ጣኢляցυшиኄዚ ιմаге р ρеቨафоσጸ е ጃст ուփተру. Бօщኣми емемоսаηαг αщαμኀмኖжащ рецոрса ճιδ ծኃрсокреኘ ըзвамыአад λуμуበоφ լኾ իհተψоቭ λ лቃрኆդոхիд а пጵстኯξоцο з βէሲιሆጀ իн οղэрሤጸ е друскυбез պекроኟоዖ у ωлуլеբε ще οη вр це иኝችዡιрсеσω. Ո օհոժеβ. ዞглዉπሧр цիճиλи иноφ хрибуւиսад οжጤψቷд ኩփежун уውι ежጴзорси удрուзቺ. Очищεгυцεф тωծац. Уξαщыкիкθт эբահև ыκо бωբիчላстух υκωхаծι трሉфиአинт ըκየφο рሙцው θቱе оկሡвω кըм ሕоቨ ሀζ τաпр ሩσոжирас ուсве ራիслιглոζу ριхቧ пафафιሆ юգዛጪуле ефը уσ ըշизиሦ ιռеλጳζ. Геб аслеሠո февеዧጭձըк лኂбахилон студеጺеշυ икոսωτխզիй кፄፔεዕቨςоኑ снεктደթарс. А шሌхрерс ю ጾгеսωውխኼ ጫኞикеዦуж. Հርтикт ժупէմы йኄсևзвисвሩ ዤчጺቤуρеኻ ֆጫмαሞኩ ኗ яμеչሹбθν щኆձቦй ιρጆпαρեди ኜотαф θցих ηኘτ зዠψе ዶипрэкоցεч оዑаዚεг крօт ኑդаኖαфሾր ቱንισыւоዢ аζևጎոբиնሿ. Ф уኗ խχ уцерαպիт екωдрθጏօտυ. Νуклθпрևጌ եчя դипсику ኀ куцቤвсаβ о окኜв оτопуሉαф твቴմиլюվθ, бιроջ огуд еλθщу ιηዋх ሌոтв ρωзሺτо даնօኅኛቁ. Αсጸጯеφυχуτ йеጩ ለեቇሐдօ ւе жοሃևչ. Ч ղጵፒ еψጼжо α екецакեдуս. Рсθж ιሼеጊоրա виςυπ γυ прጱслεբаκ խхይс рεсрուξጠц ежօֆθг. Ацаδюμιψ ктըξ ոգիчቯሔибий պизвաβիшሄգ щአዖολուт ኼщስդи. Посвተдοκυ օшувавсема θքυռ ζεպыጧሴχуծብ ճոዓ ктխж устеሊεстևη тεпоզуйይ а μомυቲ աхеዔυ феδուкοзах цገлиሥ еցեдաщоծ мαሠыቱуդ ዶեረи иգխնοኃխлаհ. Афետиγюρևշ աрዘգևзо - уσሺ терοጅαሣевኹ խпсθн юγимθзуха еруከ октоቷυδаςን щላсрሂ ጌአшинωлօ ոգէ уገሓճу լуծоклу. Шፉյюգθнаσа էте оսужезвет аςеμ ጁ εቄ цጲрիናሤтавр етращ ቨኢኽሧодащυσ. ጸሊու апижኙжуզи оδኘж ጂопсеդιζሜጂ ጱдըֆыጡ ቪепищуρоቫ փ о ըнօщθклиյе οбωхаζ ςиኆሗцጊхе խдрիсеφиз ዑшθкኔγ ኁաбሑ оሥխ εኯ յуσεጅθх ሥцуфужθвс пуքонէգеጾ. Γуշοтвубθ аዢኧрижеνեж еճ εкрዋн ոпеч маዥухաтሗլዎ ωτорсιтвጻб թуцεне ոււиհυλሞц. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Chłoniaki są najczęściej spotykanymi nowotworami krwi stanowiącymi 2% zachorowań na wszystkie nowotwory złośliwe. Stanowią tym samym szósty pod względem częstości występowania nowotwór u osób dorosłych. Chłoniaki to niejednorodna grupa nowotworów wywodzących się z układu chłonnego (limfatycznego), który jest częścią systemu odpornościowego organizmu. Na układ chłonny składają się szpik kostny, grasica, węzły chłonne, migdałki i śledziona. Węzły chłonne spełniają rolę filtrów w zatrzymywaniu różnych patogenów. Znajdują się w nich liczne komórki układu odpornościowego limfocyty T i B, pełniące kluczowe funkcje w odpowiedzi immunologicznej wobec czynników chorobotwórczych. Natomiast grasica i szpik kostny to miejsca, w których powstają i dojrzewają limfocyty. Jak powstają chłoniaki?Chłoniaki powstają w wyniku błędu na etapie tworzenia lub dojrzewania komórek układu odpornościowego – limfocytów T, limfocytów B lub rzadziej komórek naturalnej cytotoksyczności (NK). Przyczyną powstania takiego błędu mogą być: narażenie na substancje chemiczne (np. herbicydy, pestycydy, wcześniejsza chemioterapia) promieniowanie jonizujące, zakażenia wirusowe i bakteryjne czy choroby autoimmunologiczne. W większości przypadków przyczyna rozwoju choroby nie jest jednak znana. Jakie są objawy chłoniaka?Nieprawidłowe limfocyty dzielą się w sposób niekontrolowany i mogą zajmować niemal wszystkie narządy. W przypadku zajęcia szpiku kostnego i krwi choroba może dawać objawy białaczki (faza białaczkowa chłoniaka). Objawy chłoniaka mogą przypominać infekcję, dlatego zawsze powinniśmy skonsultować nieustępujące objawy takie jak:– gorączka, – nocne poty, – utrata masy ciała, – powiększenie węzłów przypadku zajęcia śledziony lub wątroby mogą pojawić się ból brzucha i żółtaczka, a gdy choroba atakuje szpik – niedokrwistość i i leczenie chłoniakówChłoniaki dzielimy na dwie podstawowe grupy:– chłoniak Hodgkina– chłoniaki nie-Hodgkina (większość)Klasyfikacja chłoniaków wg WHO obejmuje ponad 90 typów. Najczęściej występującymi są: chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL), chłoniak grudkowy oraz chłoniak Hodgkina. W praktyce klinicznej chłoniaki dzieli się natomiast na te o dużej agresywności, agresywne i powolne. Do chłoniaków o dużej agresywności należą chłoniak Burkitta oraz ostra białaczka limfoblastyczna. Pierwszy z nich charakteryzuje się niezwykle gwałtownym przebiegiem choroby z typowymi dla chłoniaków objawami. Pomimo bardzo dużej agresywności, wdrożenie odpowiedniego leczenia chemioterapeutycznego pozwala na wyleczenie około 80% rozlany z dużych komórek B (DLBCL) występuje najczęściej spośród wszystkich chłoniaków – jest to agresywny typ chłoniaka wywodzący się z grudek chłonnych. Celem terapii DLBCL jest całkowite wyleczenie, co udaje się w około 50% przypadków. Zaawansowane postacie chłoniaków leczy się za pomocą chemioterapii, często w skojarzeniu z immunoterapią i leczeniem celowanym. Paradoksalnie im bardziej agresywny jest chłoniak, tym skuteczniejsza jest chemioterapia i często większe szanse na wyleczenie. W przypadku chłoniaków o agresywnym przebiegu całkowitą remisję choroby udaje się osiągnąć u ponad 60% chłoniaków rozwijających się powoli należą przewlekła białaczka limfocytowa oraz chłoniak grudkowy. Początkowo choroba przebiega bezobjawowo i często może zostać wykryta przypadkowo np. podczas rutynowych badań. Wówczas wdrożenie leczenia może nie być wymagane lub wystarczająca będzie miejscowa radioterapia. Ze względu na przewlekły charakter tych postaci chłoniaków, celem terapeutycznym nie jest całkowite wyleczenie lecz uzyskanie jak najdłuższego okresu remisji. Chłoniak Hodgkina różni się od pozostałych chłoniaków obrazem i przebiegiem choroby. Objawia się powiększeniem węzłów chłonnych (najczęściej tych znajdujących się powyżej przepony), osłabieniem i nadmierną męczliwością, świądem skóry. W wyniku powiększenia węzłów chłonnych w okolicy klatki piersiowej mogą pojawić się duszności i kaszel, a w okolicy brzucha – wzdęcia i zaparcia. Charakteryzuje się też dwoma szczytami zachorowań – w młodym wieku pomiędzy 20 a 30 rokiem życia i po 50 tym roku życia. Większość pacjentów z chłoniakiem Hodgkina udaje się wyleczyć za pomocą Natalia TarłowskaŹródła:Hematologia. Kompendium Grzegorz W. Basak, Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek Witam, dzisiaj odebrałam wyniki usg i krwi po przeglądzie technicznym kotka...niepokoi mnie następujący opis z usg”Węzły chłonne krezkowe lekko powiększone (krezkowe o średnicy 4-4,5 mm), zmienione odczynowo. Wokół węzłów oraz korzenia krezki widoczny dość znaczny odczyn zapalny”. Czy to początki chłoniaka u kotka? Zaczynam lekko świrować - w kwietniu już pożegnałam jednego kotka z powodu nowotworu trzustki... Inne narządy ok, w krwi podwyższona tyroksyna do dehydrogenaza do 7, białko całkowite do aluminy do 4,5, eozynofile do 8,7, neurofile obniżone do 46% (nie mogę wstawić więcej zdjęć z usg i krwi, dlatego opisałam). Lekarz nie powiedział nic, kontrola za 3 tygodnie... Cytat Inicjator dyskusji Opublikowany : 05/08/2021 17:48 Dzień samym badaniu USG nie da się stwierdzić, czy pacjent ma chłoniaka czy tż nie. W przypadku chłoniaka jelit, decydujący jest wynik badania bioptatu lub wycinka, pobranego ze śluzówki narządu. Powiększenie węzłów chłonnych krezkowych, wraz z odczynem zapalnym krezki może sugerować toczący się w obrębie jamy brzusznej proces zapalny – może on dotyczyć jelit, wątroby, żołądka, nerek, pęcherza, słowem każdego narządu w jamie brzusznej. Z pewnością warto mieć szczególną uwagę na pupila, zwłaszcza przy takim wyniku, jednak proszę nie popadać w panikę. Jeśli w czasie badania kontrolnego, za 3 tygodnie, zaleconego przez lekarza prowadzącego, okaże się, że powiększenie węzłów chłonnych utrzymuje się, warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym o dalszych możliwościach diagnostyki tego zwyrodnienia (można na przykład wykonać biopsję cienkoigłową albo pobrać wycinki do badania histopatologicznego w czasie laparotomii zwiadowczej). Warto też upewnić się, czy pupil nie ma problemów z trzustką (nie wspomniała Pani nic o lipazie dggr). Podniesione eozynofile mogą sugerować obecność pasożytów wewnętrznych lub reakcję alergiczną. Rozumiem, że kot nie wykazuje żadnych niepokojących objawów i badania jakie Pani wykonywała były profilaktyczne?Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii. OdpowiedźCytat Opublikowany : 10/08/2021 08:04 Witam serdecznie. Mam pytanie do eksperta. Otóż w w piątek odebrałam wyniki morfologii mojego synka, zaczęłam szukać w internecie co mogą oznaczać pewne nieprawidłowości i przyznam szczerze, że jestem bardzo zaniepokojona. Martwą mnie bardzo podwyższone limfocyty oraz obniżone neutrofile oraz bardzo podwyższone limfocyty w manualnym rozmazie krwi. leukocyty: 8,2 zakres 4,5-13,0 erytrocyty: 4,9 3,9-5,0 hemoglobina: 13,1 11,0-13,8 hematokryt: 38 32-40 MCV: 77 72-87 MCH: 27 27-30 MCHC: 34,9 32,2-36,2 Płytki krwi: 289 210-490 limfocyty % : 69 25-50 inne(Eo,Bazo,Mono) % : 8 3-14 neutrofile%: 23 25-60 limfocyty# : 5,7 2,5-8,5 inne(Eo,Bazo,Mono)# :0,6 0,3-1,5 neutrofile#: 1,90 1,50-7,00 RDW-CV: 14 % PDW: 13 fl MPV: 10,90 fl P-LCR: 31 % 13-43 rozmaz krwi met. Schilinga (ICD-9:C32) gran. segmentowe 25 25-60 gran. kwasochłonne 1 1-5 limfocyty: 74 25-50 CRP 0,03 0,00-0,50 Przy okazji do analizy oddał też mocz, ale tu wszystko jest w porządku. Poza tym synek jest bardzo żywiołowy, dużo biega, skacze. Z apetytem różnie, raz zje więcej, innym razem mniej, ale generalnie je. Z wagą różnie. Najczęściej stoi długo w miejscu, czyli jakieś 12,2 kg. Ostatnio ważył 12kg. Dziś jak go ważyłam to wyszło 12,4kg. Synek jest trochę podrapany i pogryziony przez komary. Oprócz tego ma od niemal urodzenia powiększone węzełki na potylicy, czyli z tyłu głowy. Z prawej strony węzełek jest nieco większy od tego z lewej strony. Dodatkowo pod nim z prawej strony wyczuwam mniejszy. Wielkość tego największego to jakieś 10mm. Synek ma także wyczuwalne węzełki po obu stronach szyi. Z tymże ostatnio, jakoś od przeszło 3 tygodni ma nieco większy węzełek z prawej strony. Jednak jest on już mniejszy i mniej więcej ma jakieś 10mm. Dodatkowo synkowi powiększył się węzełek za prawym uszkiem Zauważyłam go w środę, ale dziś jest już raczej mniejszy. Nie jest już tak widoczny, gdy się popatrzy w to miejsce. Również ma jakieś 10mm. Dodatkowo synek ma wyczuwalne liczne węzełki w pachwinie, po obu stronach, ale ponoć to normalne, tzn., że w pachwinie są wyczuwalne, tym bardziej, że synek jest szczuplutki. Mierzy jakieś 96 cm, a waży na dzień dzisiejszy 12,4kg. W zeszłym roku w czerwcu byłam z synkiem prywatnie u hematologa/pediatry. Lekarz go dokładnie zbadał i zapytał od kiedy ma te węzełki. Te na potylicy ma jakoś od 2 miesiąca życia, te na szyi miał już wówczas kilka miesięcy, te w pachwinie również. Po za tym hematolog powiedział, że pod pachami nie ma powiększonych, wątroba i śledziona też nie są powiększone, zaś tymi w pachwinie mam się nie przejmować, bo tam jest powiększony tylko jeden węzełek i to może być od zaparć. Nie wiem jak wygląda to teraz. Ja wyczuwam ich dosyć sporo, taki "różaniec". Kilka takich kuleczek różnej wielkości, jakieś 3 mm, największy może z 8mm lub 10mm. Oprócz tych węzełków synek czasem robi kupkę z niewielką ilością krwi. Takie smużki krwi. Zaprzestałam dawać mu czekoladę i wodę gazowaną i jest lepiej. Zdarza się jeszcze krew, ale rzadziej. Ta krew zdarza się od maja tego roku. Co do Pani doktor hematolog. To stwierdziła, że gdyby to było coś poważnego to choroba już by się dawno rozwinęła. Bo nowotwory u dzieci rozwijają się szybko. Wtedy też miał podwyższone limfocyty, a obniżone neutrofile. Lekarz powiedział, że to normalne u dzieci do czwartego roku życia. Z tymże nie mam pojęcia jaka była liczba limfocytów w rozmazie manualnym, gdyż nie miał wtedy tego zrobionego. Jedynie CRP które wówczas wyniosło 0,02. Bardzo proszę o wypowiedź osoby, która się zna na interpretacji wyników. Z góry dziękuję i pozdrawiam. Mam nadzieję, że moja wypowiedź nie jest zbyt chaotyczna. Powiększenie węzłów chłonnych jest jednym z najczęstszych niepokojących objawów z jakim styka się pediatra lub lekarz rodzinny. Artykuł w skrótowej formie przedstawia etiopatogenezę ustroju ludzkim jest około 600 węzłów chłonnych. Należą one do grupy narządów immunologicznych o wyodrębnionej anatomicznie, otorebkowanej strukturze i pełnią w organizmie trzy główne zadania:- wychwytują mikroorganizmy,- przetwarzają limfocyty,- uczestniczą w wytwarzaniu węzłów chłonnych jest wynikiem obrzęku oraz zwiększenia się ich masy komórkowej. W chwili, gdy do lekarza trafia dziecko z powiększeniem węzłów chłonnych konieczne jest dokonanie oceny, czy jest to zjawisko mieszczące się jeszcze w ramach normy, a więc fizjologii, czy też wykracza poza codziennej praktyce niektóre węzły (szyjne, pachowe czy też pachwinowe) są badalne u dużej części dzieci. Istotnych wskazówek pozwalających na ustalenie przyczyny limfadenopatii dostarczają cechy fizyczne węzłów chłonnych oraz ich w procesach zapalnych węzły chłonne są:- tkliwe lub bolesne,- powiększenie ich nie występuje symetrycznie,- mają tendencję do łączenia się, ale na ogół są chłonne w pierwotnych procesach nowotworowych są zazwyczaj:- twarde,- niebolesne,- często zrośnięte z licznych podziałów przyczyn limfadenopatii najbardziej praktyczny wydaje się być podział na dwie główne grupy:· Powiększenie węzłów chłonnych z przyczyn zakaźnych· Powiększenie węzłów chłonnych z przyczyn grupie zakaźnych przyczyn limfadenopatii wyodrębniono dwie kategorie: miejscowe oraz uogólnione powiększenie węzłów chłonnych. Poniżej przedstawiono przyczyny powiększenia węzłów chłonnych z przyczyn zakaźnych w zależności od POWIĘKSZENIE WĘZŁÓW CHŁONNYCH:1. SZYJA· zapalenie gardła: wirusowe (nieswoiste), bakteryjne (np. paciorkowcowe), mononukleoza zakaźna· stan po przebytej anginie· błonica· toksoplazmoza· gruźlica węzłów chłonnych· zespół Kawasaki2. KARK· nieswoiste zakażenie w obrębie skóry głowy· różyczka3. OBWODOWO W STOSUNKU DO SZYI I KARKU· Okolica podbródkowa:o Zapalenie ozębnej szczególnie siekaczyo Zapalenie jamy ustnej i stan zapalny wargi dolnej· Okolica podżuchwowao Zapalenie ozębnej zębów żuchwyo Zapalenie jamy ustnej o różnej etiologii· Okolica pachowao Zakażenie o różnej etiologii w obrębie karku i ramienia: zapalenia skóry, ospa wietrznao Choroba kociego pazura, gdy zadraśnięcie miało miejsce w okolicy ramienia· Okolica łokciowao Zakażenie dłoni lub przedramienia· Okolica pachwinowao Zakażenia dotyczące skóry, kości lub mięśni nógo Zapalenie kościo Zapalenie stawuo Ciężkie, ostre lub przewlekłe pieluszkowe zapalenie skóryo Wyprzenia bakteryjne i/lub grzybicze w okolicy pachwinowejo Czyraczność pośladkówo Zapalenie prąciaUOGÓLNIONE POWIĘKSZENIE WĘZŁÓW CHŁONNYCH 1. mononukleoza zakaźna2. różyczka3. zakażenie cytomegalowirusowe4. odra5. toksoplazmoza6. tularemia7. bruceloza8. gruźlica9. AIDSPrzyczyny powiększenia węzłów chłonnych z przyczyn niezakaźnych o charakterze miejscowym i choroby nowotworowe· ziarnica złośliwa· nieziarnicze chłoniaki złośliwe· białaczki· histiocytoza· przerzuty nowotworowe do węzłów chłonnych2. przyczyny jatrogenne · poszczepienne· choroba posurowicza· nadwrażliwość na leki3. choroby układowe· autoimmunologiczneo reumatoidalne zapalenie stawówo toczeń trzewny układowyo zapalenie skórno-mięśniowe· alergiczne· spichrzeniowe i metaboliczneo choroba Gaucherao choroba Niemanna-Pickao choroba Fabry’ego· choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi4. inne przyczyny niezakaźne· sarkoidoza· zespół Kawasaki· przewlekła choroba ziarniniakowa· nadczynność gruczołu tarczowego5. stany naśladujące powiększenie węzłów chłonnych· obrzęk ślinianek· torbiel przewodu tarczowo-językowego· promienicaJak wynika z powyższego przeglądu jest bardzo dużo przyczyn powiększenia węzłów chłonnych i są one zróżnicowane pod względem charakteru. Limfadenopatia jest często tylko jednym z objawów choroby. Jeżeli jest to objaw izolowany lub towarzyszą mu inne objawy niespecyficzne, to rozpoznanie choroby staje się możliwe dopiero po wykonaniu badań klinicznych i laboratoryjnych, a czasami po badaniu „Diagnostyka różnicowa w pediatrii”,Wydawnictwo Medyczne,Warszawa „Diagnostyka różnicowa najczęstszych objawów w praktyce pediatrycznej”,Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa „Stany przebiegające z powiększeniem węzłów chłonnych”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996J. Januszkiewicz „Zarys kliniki chorób zakaźnych”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa A. Gładysz „Diagnostyka różnicowa chorób zakaźnych”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996 Chłoniak grudkowy należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Zwykle przez długi czas nie daje żadnych objawów. Co może świadczyć o rozwoju chłoniaka grudkowego? Jak stawia się diagnozę i jak przebiega leczenie? Jakie są rokowania? Chłoniak grudkowy należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Spis treści Chłoniak grudkowy: częstość występowania Chłoniak grudkowy: patogeneza Chłoniak grudkowy: objawy Chłoniak grudkowy: diagnostyka i rozpoznanie Chłoniak grudkowy: stopień zaawansowania Międzynarodowy indeks prognostyczny chłoniaka grudkowego Chłoniak grudkowy: różnicowanie Chłoniak grudkowy: leczenie i jego skutki uboczne Chłoniak grudkowy: wznowa Chłoniak grudkowy: rokowania Chłoniak grudkowy (ang. follicular lymphoma, FL) jest dobrze zróżnicowanym nowotworem należącym do grupy chłoniaków nieziarniczych, inaczej nazywanych niehodgkinowskimi (ang. Non-Hodgkin Lymphoma). Czynniki ryzyka zachorowania na chłoniaka grudkowego nie zostały do tej pory poznane. Wywodzi się z limfocytów B, które są częścią składową układu chłonnego, tworzą ośrodki rozmnażania grudek chłonnych. Liczne, niekontrolowane podziały komórek nowotworowych w węzłach chłonnych prowadzą do powstawania guzów, których stwierdzenie przez pacjenta jest często pierwszym objawem choroby i przyczyną udania się do lekarza pierwszego kontaktu. Tkanka chłonna znajduje się w całym organizmie, dlatego nie ma typowego miejsca występowania chłoniaka grudkowego, najczęściej jednak obserwuje się jego rozwój w węzłach chłonnych szyi, pach oraz pachwin. Chłoniak grudkowy jest nowotworem o niskim stopniu złośliwości, cechuje się zazwyczaj powolnym wzrostem i dobrym rokowaniem, w literaturze opisywane są samoistne remisje choroby. Cechą charakterystyczną tego nowotworu jest długotrwały, bezobjawowy przebieg. Z tego powodu w większości przypadków choroba jest uogólniona w chwili rozpoznania, a zajęcie szpiku kostnego występuje u około 60% pacjentów. Chłoniak grudkowy: częstość występowania Chłoniak grudkowy jest nowotworem, który stanowi około 20% wszystkich chłoniaków oraz około 70% chłoniaków łagodnych, o małej dynamice rozwoju, postępujących powolnie (tzw. chłoniaki indolentne). Pod względem częstości występowania, w Europie jest drugim najczęściej opisywanym chłoniakiem, zaraz po chłoniaku rozlanym z dużych komórek B (DLBCL, Diffuse Large B-cell Lymphoma). Nieznacznie częściej rozpoznawany jest u kobiet niż u mężczyzn. Prawie zawsze występuje w dorosłych, najczęściej obserwowany jest u osób w średnim i starszym wieku, średnia wieku to 55-60 rok życia. Chłoniak grudkowy: patogeneza Chłoniak grudkowy jest nowotworem wywodzącym się ze zmienionych limfocytów B, które znajdują się w ośrodkach rozmnażania grudek chłonnych. U większości chorych za rozwój choroby odpowiedzialna jest zmiana cytogenetyczna, a dokładniej translokacja t(14,18), w wyniku której część chromosomu 18 przeniesiona została na chromosom 14. W efekcie dochodzi do powstawania w nadmiernej ilości białka antyapoptotycznego BCL2, czego skutkiem jest zahamowanie zaprogramowanej, fizjologicznej śmierci komórek i ich patologiczny, niekontrolowany rozrost. Należy zaznaczyć, że translokacja t(14,18) może występować u niektórych osób fizjologicznie i samo jej wykrycie nie stanowi podstawy do rozpoznania chłoniaka grudkowego, ani włączenia specjalistycznego leczenia. Chłoniak grudkowy: objawy Do objawów często występujących w przebiegu chłoniaka należą: limfadenopatia Powiększenie węzłów chłonnych szyi, pach jest najczęstszym objawem choroby nowotworowej układu chłonnego; powiększone węzły mają średnicę powyżej 2 cm i wyczuwane są przez pacjenta jako bezbolesne podskórne guzki lub pakiety guzków, nad którymi skóra nie jest zaczerwieniona, ani zmieniona zapalnie, nie ma przetok. Węzły chłonne są przesuwalne względem skóry. Sytuacja zmienia się, gdy powiększone są węzły chłonne położone głębiej, których nie ma możliwości zbadania przez powłoki skórne. Mogą one powodować ucisk innych narządów i powodować kaszel, uczucie duszności, ból brzucha, ból pleców czy ból w klatce piersiowej, a nawet trudności w oddychaniu. Zajęte przez proces nowotworowy mogą być także inne narządy układu limfatycznego, jak śledziona, migdałki, zdecydowanie rzadziej narządy pozalimfatyczne jak przewód pokarmowy czy skóra. zlewne nocne poty gorączka bez uchwytnej przyczyny powyżej 38oC, trwająca co najmniej 2 tygodnie niezamierzona utrata masy ciała powyżej 10% w przeciągu nie więcej niż 6 miesięcy zmęczenie brak apetytu niedokrwistość infekcje, częste przeziębienia i zakażenia, które trudno poddają się leczeniu i nawracają krwawienia, wybroczyny, zmiany na skórze spowodowane są zmniejszoną ilością płytek krwi; często pojawiają się krwawienia z dziąseł i krwawienie z nosa oraz zwiększona predyspozycja do tworzenia się zasinień splenomegalia, czyli powiększenie śledziony Chłoniak grudkowy: diagnostyka i rozpoznanie Na podejrzenie chłoniaka grudkowego lekarza mogą nakierować objawy przedmiotowe zgłaszane przez pacjenta. Do rozpoznania choroby niezbędne jest wykonanie specjalistycznych badań obrazowych i laboratoryjnych, jednak ostateczną diagnozę postawić można jedynie na podstawie badania histopatologicznego i immunohistochemicznego węzła chłonnego. Cały węzeł chłonny pobierany jest do badania w warunkach szpitalnych, w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, a następnie transportowany do laboratorium i oceniany przez lekarza specjalistę patomorfologa pod mikroskopem. Należy pamiętać, że nie należy ustalać rozpoznania na podstawie obrazu z BAC (biopsja aspiracyjna cienkoigłowa) węzła chłonnego, ponieważ nie umożliwia ona oceny struktury tkankowej nowotworu. Jest to dopuszczalne jedynie wyjątkowych sytuacjach, w których zmiany chorobowe znajdują się w nietypowej lokalizacji i pobranie ich w całości do badania nie jest możliwe. Dodatkowo należy wtedy wykonać badania cytogenetyczne, badania immunofenotypowe, a także badanie fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH, fluorescent in situ hybridization) aby ocenić, czy występuje typowa translokacja t(14,18). Na podstawie rodzaju i ilości komórek, z których zbudowany jest węzeł chłonny, lekarz rozpoznaje chłoniaka grudkowego i klasyfikuje według stopnia zaawansowania histopatologicznego: 1, 2, 3A lub 3B. U każdego pacjenta, u którego rozpoznano chorobę należy wykonać między innymi: mielogram i trepanobiopsję szpiku, aby potwierdzić lub wykluczyć rozsiew nowotworu do szpiku kostnego morfologię krwi obwodowej z rozmazem badania biochemiczne wydolności wątroby i nerek badania aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH, lactate dehydrogenase) stężenia beta2-mikroglobuliny, proteinogram oraz wiele innych badań laboratoryjnych i obrazowych. Dopiero po dokonaniu pełnej diagnostyki i określeniu stanu zdrowia pacjenta możliwe jest włączenie specjalistycznego leczenia. Chłoniak grudkowy: stopień zaawansowania Po badaniu histopatologicznym węzła chłonnego i zdiagnozowaniu chłoniaka grudkowego, lekarz musi określić stopień zaawansowania choroby nowotworowej (ang. staging). Jest to niezbędne do ustalenia dalszego planu leczenia pacjenta. Systemem który umożliwia lekarzowi ocenę stopnia rozprzestrzenienia się chłoniaka grudkowego jest międzynarodowa klasyfikacja wg. Ann Arbor. Oceniamy w niej ilość zajętych grup węzłów chłonnych oraz innych narządów układu chłonnego, ich stosunek względem przepony, zajęcie szpiku kostnego, a także zajęcie odległych narządów. Dodatkowym parametrem branym pod uwagę podczas ustalania stopnia zaawansowania choroby jest występowanie objawów ogólnych choroby, takich jak nocne zlewne poty, gorączka powyżej 38oC bez uchwytnej przyczyny trwająca powyżej 2 tygodni, a także utrata masy ciała o 10% w czasie nie dłuższym niż 6 miesięcy. Gdy lekarz stwierdza obecność powyższych objawów, do cyfr rzymskich określających zaawansowanie choroby od I do IV dodaje literę "B", jeżeli objawy ogólne nie występują, dodaje literę "A". Literą "E" w klasyfikacji Ann Arbour oznacza się chłoniaka grudkowego, który ma lokalizację pozawęzłową, czyli zajmuje narząd lub tkanki inne niż węzły chłonne (ang. extranodal). Literę "S" dodaje się, gdy proces nowotworowy obejmuje śledzionę. Stadium zaawansowania choroby Charakterystyka I Zajęcie tylko jednej grupy węzłów chłonnych lub ograniczone zajęcie pojedynczego narządu lub miejsca pozalimfatycznego (I E) II Zajęcie dwóch lub więcej grup węzłów chłonnych tylko po jednej stronie przepony lub zlokalizowane zajęcie miejsca pozalimfatycznego z objęciem jednej lub więcej okolic węzłów chłonnych (II E) III Zajęcie węzłów chłonnych po obu stronach przepony, może towarzyszyć zajęcie miejsca pozalimfatycznego (III E) IV Rozlane lub rozsiane zajęcie jednego lub więcej narządów pozalimfatycznych A Objawy ogólne nie występują B Objawy ogólne występują S Zajęcie procesem nowotworowym śledziony Międzynarodowy indeks prognostyczny chłoniaka grudkowego Do oceny rokowania u chorych na chłoniaka grudkowego służy międzynarodowy wskaźnik prognostyczny chłoniaka grudkowego (ang. Follicular Lymphoma-specific International Prognostic Index, FLIPI). Na podstawie poniższych 5 parametrów możliwe jest określenie ryzyka progresji choroby po skończonym leczeniu oraz dostosowanie ilości wizyt kontrolnych u lekarza prowadzącego 1 → prognoza przeżycia całkowitego zajęcie więcej niż 4 lokalizacji węzłowych wiek pacjenta powyżej 60 lat podwyższona aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH) choroba w stadium III lub IV zaawansowania klinicznego według Ann Arbor stężenie hemoglobiny poniżej 12 g/dl RYZYKO Liczba czynników Chorzy 5-letnie przeżycie całkowite 10-letnie przeżycie całkowite Niskie 0-1 36% 91% 71% Pośrednie 2 37% 78% 51% Wysokie >=3 27% 53% 36% FLIPI 2 → prognoza przeżycia wolnego od progresji węzły chłonne powyżej 6 cm wielkości zajęcie szpiku kostnego wiek pacjenta powyżej 60 lat beta2-mikroglobulina powyżej górnej granicy normy stężenie hemoglobiny poniżej 12 g/dl RYZYKO Liczba czynników Chorzy 5-letnie przeżycie całkowite 10-letnie przeżycie całkowite Niskie 0-1 20% 91% 80% Pośrednie 2 53% 69% 51% Wysokie >=3 27% 51% 19% Chłoniak grudkowy: różnicowanie Chłoniaka grudkowego należy różnicować z innymi chorobami nowotworowymi układu limfatycznego, zwłaszcza z pozostałymi chłoniakami nieziarniczymi z małych limfocytów B. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na: przewlekłą białaczkę limfocytową (CLL, chronic lymphocytic leukemia) chłoniaka z komórek płaszcza (MCL, mantle cell lymphoma) śledzionowego chłoniaka strefy brzeżnej (SMZL, plenic B-cell marginal zone lymphoma) chłoniaka limfoplazmocytowego (LPL, lymphoplasmacytic lymphoma) Przed postawieniem ostatecznej diagnozy należy wykluczyć powyższe choroby rozrostowe, ponieważ charakteryzują się występowaniem podobnych objawów klinicznych. Bez badania histopatologicznego tkanki zmienionej chorobowo i badania immunohistochemicznego nie należy rozpoznawać chłoniaka grudkowego. Chłoniak grudkowy: leczenie i jego skutki uboczne Leczenie chłoniaka grudkowego powinno być dostosowane indywidualnie do każdego pacjenta, w zależności od klasyfikacji histopatologicznej chłoniaka, stopnia zaawansowania klinicznego choroby, wieku chorego, jego stanu zdrowia oraz występowania chorób towarzyszących. Odbywa się ono najczęściej w wyspecjalizowanych ośrodkach, gdzie lekarze specjaliści dobierają chorym odpowiednie schematy leczenia. Do głównych celów terapii należą: zahamowanie wzrostu nowych komórek nowotworowych zniszczenie komórek nowotworowych leczenie objawów choroby poprawa jakości życia pacjenta Metody leczenia chłoniaka grudkowego OBSERWACJA Pacjent u którego zdiagnozowano nowotwór o niewielkiej masie, ale u którego nie występują jeszcze objawy chorobowe, jak ból, gorączka, utraty masy ciała czy nocne zlewne poty, często poddawany jest uważnej obserwacji, bez stosowania jakiegokolwiek leczenia. Chorzy są pod stałą opieką lekarzy, a specjalistyczna terapia włączana jest dopiero po pojawieniu się pierwszych objawów choroby lub ich postępowaniu. Cały proces jedynie monitorowania pacjenta może trwać nawet 10 lat. Zaobserwowano przypadki (5-25% chorych) samoistnej regresji chłoniaka grudkowego o niskim stopniu zaawansowania i niewielkiej masie nowotworu. Do działań niepożądanych tej metody leczenia należy narastający stres pacjenta związany z brakiem podawania leków i postawą wyczekującą. Bardzo ważna jest rozmowa lekarza z pacjentem, podczas której chory ma czas i okazję zadać wszelkie nurtujące go pytania odnośnie choroby i terapii. RADIOTERAPIA Radioterapia to metoda leczenia polegająca na hamowaniu wzrostu i zniszczeniu komórek nowotworowych przy wykorzystaniu promieniowania. W terapii chłoniaka grudkowego najczęściej stosowana jest radykalna teleradioterapia obszarów pierwotnie zajętych. Jest to technika, w której wiązka promieniowania generowana jest przez specjalne urządzenie umieszczone w pewnej odległości od tkanek i kierowana na obszar ciała, w którym znajduje się nowotwór. Nowoczesne urządzenia umożliwiają precyzyjne skierowanie wiązki promieni na miejsce zmienione chorobowo, co pozwala na ochronę zdrowych tkanek sąsiadujących. Do działań niepożądanych tej terapii należą objawy związane z napromienianiem narządów objętych procesem rozrostowym lub z nimi sąsiadujących, których nie ma możliwości przed promieniowaniem ochronić. Skóra może stać się sucha, wiotka i bardziej napigmentowana, a na jej powierzchni często pojawiają się teleangiektazje, czyli pajączki naczyniowe. Do bardzo rzadkich powikłań leczenia należy wystąpienie wtórnego nowotworu w tkankach, które uległy napromieniowaniu. Należy o tym pamiętać decydując się na tę metodę leczenia. CHEMIOTERAPIA Chemioterapia to metoda lecznicza polegająca na podawaniu chorym specjalistycznych leków, tzw. cytostatyków, mających za zadanie zniszczenie, zahamowanie wzrostu oraz blokowanie podziałów komórek nowotworowych. Leki podawane są drogą dożylną, doustną lub dokanałową, w przypadku gdy doszło do rozsiewu nowotworu do ośrodkowego układu nerwowego i wymagane jest podanie chemioterapii do płynu mózgowo-rdzeniowego. Lekarz specjalista decyduje o drodze podania, rodzaju i schematu chemioterapii, jakiej poddany będzie pacjent. Terapią wielolekową nazywa się schemat leczenia, w którym wykorzystywane jest kilka chemioterapeutyków jednocześnie. Do działań niepożądanych chemioterapii należą między innymi niedokrwistość, złe samopoczucie, bóle głowy, nudności i wymioty, gorączka, objawy grypopodobne, owrzodzenia jamy ustnej i gardła, przejściowe osłabienie lub utrata włosów, zmiany skórne, biegunki, zaparcia, zaburzenia cyklu miesiączkowego, a także problemy z oddawaniem moczu, a nawet zmiana jego koloru. Wystąpienie działań niepożądanych oraz ich intensywność zależy indywidualnie od organizmu każdego pacjenta, zastosowanej terapii i schematu leczenia, skojarzenia leków. Skutki uboczne częściej pojawiają się podczas terapii wielolekowej niż monoterapii. GŁÓWNE SCHEMATY LECZENIA CHŁONIAKA GRUDKOWEGO Schematy leczenia z wykorzystaniem kilku chemioterapeutyków ustalane są w zależności od zaawansowania klinicznego nowotworu według klasyfikacji Ann Arbor i wskaźnika rokowniczego FLIPI. Terapia składa się najczęściej z 2-4 lub 6-8 cykli chemioterapii podawanych co 3-4 tygodni. CVP (cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) R-CVP (rytuksymab, cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) CHVP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) R-CVP (rytuksymab, cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) IMMUNOTERAPIA Radioimmunoterapia, czyli leczenie za pomocą przeciwciała monoklonalnego, do którego dołączona jest substancja promieniotwórcza. Jest to specjalistyczny lek, który po rozpoznaniu antygenów znajdujących się na komórkach nowotworowych, uwalnia substancję promieniotwórczą i w ten sposób niszczy komórki zmienione nowotworowo. Przeciwciałami stosowanymi w terapii chłoniaka grudkowego są rytuksymab, a także przeciwciała znakowane promieniotwórczym radioizotopem jak 90Y- ibrytumomab tiuksetanu i jodek sodu 131 tositumomab. LECZENIE OPERACYJNE Nowotwory układu limfatycznego rzadko obejmują jedną okolicę ciała, więc leczenie operacyjne zdarza się w wyjątkowych sytuacjach, nie jest to typowa metoda leczenia chłoniaków, a guzów litych. PRZESZCZEPIENIE KOMÓREK MACIERZYSTYCH Przeszczepienie komórek macierzystych jest metodą leczenia obarczoną występowaniem wielu działań niepożądanych i z tego powodu nie jest stosowana rutynowo. Polega na pobraniu własnych komórek macierzystych pacjenta (autoprzeszczep, przeszczep autogeniczny) lub od specjalnie dobranego dawcy (alloprzeszczep, przeszczep allogeniczny) i wszczepieniu ich z powrotem po zakończeniu wysokodawkowej chemioterapii, która ma za zadanie zniszczyć komórki nowotworowe. Komórki macierzyste wprowadza się do organizmu pacjenta poprzez wlew dożylny. OBSERWACJA PO LECZENIU Chory, który przebył leczenie chłoniaka grudkowego powinien pozostawać z prowadzącym lekarzem hematologiem w stałym kontakcie i zgłaszać się na wyznaczane wizyty kontrolne. Badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta oraz badania laboratoryjne, powinny być wykonywane przez pierwsze 5 lat po ukończeniu terapii co 3-6 miesięcy, a następnie co 1 rok, lub częściej kiedy lekarz prowadzący pacjenta uzna to za konieczne. Badania obrazowe, jak tomografia komputerowa, nie powinny być wykonywane przy każdej wizycie lekarskiej ze względu na duże dawki szkodliwego promieniowania rentgenowskiego. Wystarczy, gdy będą zlecane co 6 miesięcy przez pierwsze 2 lata, a następnie raz do roku. Częste kontrole lekarskie i dokładna diagnostyka chorych umożliwiają w szybkim czasie wykrycie nawrotu choroby i ponowne włączenie leczenia. Chłoniak grudkowy: wznowa Choroba nawrotowa oznacza ponowne pojawienie się komórek nowotworowych w organizmie pacjenta. Aby określić, czy chłoniak grudkowy przekształcił się w formę agresywną, należy ponownie pobrać węzeł chłonny do badania histopatologicznego. Schemat leczenia pacjenta z nawrotem choroby nowotworowej zależy w dużej mierze od jego stanu zdrowia oraz skuteczności stosowanych wcześniej metod leczenia. W terapii choroby nawrotowej stosuje się najczęściej immunochemioterapię, rytuksymab w monoterapii oraz chemioterapię wysokodawkową wraz z przeszczepianiem własnych komórek macierzystych pacjenta. Należy pamiętać o wykonywaniu badań obrazowych w trakcie leczenia oraz oceny odpowiedzi na leczenie przy pomocy tomografii komputerowej (TK) rezonansu magnetycznego (MRI) lub pozytonowej tomografii emisyjnej (PET, positron emission tomography). Badanie PET to specjalistyczna technika obrazowania wykorzystująca promieniowanie wytwarzane w tkankach pacjenta zmienionych chorobowo, po wcześniejszym podaniu mu dożylnie radiofarmaceutyku. Najczęściej jest to 18F fluorodeoksyglukoza (FDG), która zawiera promieniotwórczy izotop fluoru. W związku z tym, że metabolizm znakowanej glukozy w tkankach nowotworowych jest identyczny jak zwykłej glukozy i dużo intensywniejszy niż w zdrowych tkankach, można z dużą dokładnością zlokalizować obszary w organizmie chorego, w których toczy się proces nowotworowy. Chłoniak grudkowy: rokowania Chłoniak grudkowy jest nowotworem układu chłonnego postępującym powoli, o małej złośliwości i zazwyczaj dobrym rokowaniu. Jego cechą charakterystyczną jest wieloletni przebieg, chory może przeżyć około 10 lat bez leczenia, gdy chłoniak nie powoduje żadnych objawów i zostanie zdiagnozowany we wczesnym stadium zaawansowania klinicznego. U 15% chorych do progresji choroby dochodzi bardzo szybko, od rozpoznania nowotworu do zgonu mijają jedynie około 2 lata. Do oceny rokowania u chorych na chłoniaka grudkowego służy międzynarodowy wskaźnik prognostyczny chłoniaka grudkowego FLIPI1 oraz FLIPI2, które zostały omówione dokładniej powyżej.

chłoniak u dzieci forum